Sinterklaas! Of bijna dan ;)

Hey lieve allemaal,

Iets over in een ritme komen en niet meer aan reisverslagen denken? :p
Ik wil geen dagboek van dit verslag maken, dus er zullen waarschijnlijk weinig tot geen 'vandaag deed ik dit, gisteren dat'-verslagen meer komen. In plaats daarvan zal ik een update geven van de belangrijkste gebeurtenissen, of gewoon iets anders waar ik over wil schrijven ;)

Over belangrijke gebeurtenissen gesproken.. Zoals enkelen van jullie al weten is mijn oma 93 jaar oud en woont zij nog alleen thuis. Zij is laatst in het ziekenhuis opgenomen met darmkanker. Dit is operatief verwijderd, maar de narcose viel haar zwaar. Hoewel het steeds beter ging, moest ze laatst met stilstaande darmen toch terug naar het ziekenhuis; dit bleek de schuld te zijn van het litteken van de vorige operatie. Dit litteken is operatief verwijderd (hopen dat dit geen vicieuze cirkel wordt..) en momenteel is ze aan het herstellen in een revalidatiecentrum. Hier zat ik best wel mee in mijn maag, maar het lijkt nu goed te gaan dus ik blijf voor haar duimen vanuit Japan!

Andere grote evenementen zijn een ontmoeting met Sonoko-san, een Japanse vriendin uit Nederland die hier op vakantie is. De lunch was heel gezellig, fijn om een bekend gezicht te zien! Er zou nog een tweede vriendin bij hebben moeten zijn, Masako-san, maar haar hondje werd opeens ziek en moest naar de dierenarts, dus zij kon er helaas niet bijzijn. Zij woont echter in Kyoto, dus hopelijk kan ik gewoon een andere keer met haar afspreken ;)

Verder ga ik vaak naar het Cat Café bij mij in de buurt (500 meter van mijn treinstation, 10 minuten lopen), waar je voor 540 yen (3,65 euro) 20 minuten met de 9 katten mag spelen - en als er weinig mensen zijn, mag ik ook langer blijven hangen voor de zelfde prijs. Ideaal!
Er werkt daar een Italiaans meisje, Elena, met wie ik bevriend ben geraakt. Wij zijn al twee keer naar de British Pub in Sanjo geweest (op woensdagen, dan krijg je 200 yen korting op iedere cocktail (normaal 750 yen) omdat je een vrouw bent :p), dat was heel gezellig!
In diezelfde pub is één keer per maand een bijeenkomst om Engels te praten, daar probeer ik ook steeds heen te gaan. Een goede manier om nieuwe (Japanse) mensen te leren kennen! Ondertussen ben ik dus al goed bevriend met het barpersoneel daar xD

Ook ben ik naar een wadaiko (taiko, Japans trommelen) voorstelling van een vriendin van school geweest op onze vrije dag (de 24e) en heb ik af en toe ook nog school.
Over school gesproken, volgende week heb ik drie toetsen (waarvan één een essay), mijn mid-term tentamens. Spannend! Hard aan het leren dus!

Trouwens, afgelopen zondag heb ik ook iets bijzonders gedaan! Voor een schoolopdracht een poos geleden heb ik met drie vrienden de eigenaren van een kimono winkel geïnterviewd. De vrouw daar (Yuuko-san) nodigde mij uit om naar een theeceremonie te komen (afgelopen zondag dus) en ik zei ja. Gelijk een kaartje gekocht (500) yen en in mijn agenda geschreven.
In de aanloop naar zondag heb ik wat met haar gemaild over tijden en kleding. Ik heb in 2011 in Tokyo een yukata gekocht en die meegenomen naar huis (en nu naar Kyoto), maar die is in de winter veel te koud, dus deed ik 'normale' kleding aan. Yuuko zei echter dat er daar ook kimono waren, of ik er eentje wilde lenen. Nou, ja graag! Verder vroeg ze ook hoe laat ik terug moest, en of ik wellicht wilde helpen. Ik nam aan dat dit na afloop opruimen oid betekende (ze was niet heel specifiek over de soort hulp), en aangezien ik verder die dag niets gepland had, stemde ik van harte in.
Kom ik daar 's ochtends aan, is het een bedrijvigheid van jewelste. Veel vrouwen die in kimono gestopt werden, veel snoep die netjes op schalen werd gelegd, veel thee die werd bereidt en nog veel meer mensen die overal door en langs elkaar heen liepen. Ik werd ook in een kimono gestopt (dat is nog een hele ervaring! :) Je krijgt er wel een mooi postuur van, maar grote stappen nemen is er niet meer bij) en toen begonnen we. Behalve een rits van zo'n 9 kinderen van ongeveer 10 jaar (Yuuko-san's leerlingen, ze geeft ook les in Engels en spreek het zeer goed) waren er nog 4 andere buitenlanders en een hele rits oudere Japanners. Die laatsten maakten de thee, en de rest van de mensen legde snoep op schalen, en bracht het per ceremonie naar binnen voor de gasten. Ik was deel van de bediening! Tussen 11 en 14 (met een korte lunchpauze, waarbij ik van hen lunch kreeg, fijn!) heb ik netjes heen en weer gelopen met snoep, thee, en lege kommen/schalen, steeds netjes buigend, de juiste woorden zeggend en ervoor zorgend dat ik niet op de zwarte lijnen van de tatami-matten liep. En toen het eindelijk mijn beurt was om deel te nemen aan de ceremonie, was dat nog bijna moeilijker dan het serveren (ja, seiza-zitten doe je ook bij aikido, maar niet in een kimono..), al was het een leuke ervaring. Blijkbaar doen ze dit ieder jaar, dus in de lente (kersenbloesemtijd) ga ik waarschijnlijk (hopelijk) weer helpen, dan in mijn eigen yukata. Heb er nu al zin in, tanoshimiii!

Voordat ik terugga naar mijn studeerwerk, wil ik ook het thema uit de titel nog even aanstippen. Sinterklaas. Heel bekend in Nederland, niet zo daarbuiten. Gisteren vroeg de docent: 5 december is een heel belangrijke dag, waarom? Ik zei al bijna 'Sinterklaas!' toen ik besefte dat hij bedoelde dat dit de deadline is voor het overmaken van het geld voor het volgende semester :( Dat heb ik al gedaan, dus daar trok ik me verder niet te veel van aan. Maar ja, Sinterklaas dus. Pepernoten doen ze hier niet aan, maar ik heb in de supermarkt wel een zakje chocolade munten gevonden. Die liggen nu netjes op mijn bureau op mij te wachten tot het morgen is, en ik ze van mezelf mag opeten. Ik zal aan jullie allemaal denken! Jullie ook aan mij? ^_^

Nou, vooruit, aan de slag maar weer. Eerst nog even studeren voor de mini-test van morgen, en dan doorbijten voor de grote(re) toetsen van volgende week. Doeidoei!

Knuffels!