Incoming: JLPT!

Hallo allemaal!

Dus... Tot zover iets meer updates ;) Hehe. Nog maar vijf weken tot ik weer terugvlieg. Weet nog steeds niet of ik daar nou blijer of verdrietiger over ben, want beide landen hebben zoveel leuks~!
Maar ja, hier gaan we dus weer met een verslag!

De titel verwijst naar een belangrijke Japanse taaltoets (Japanese Language Proficiency Test) die ik ga doen hier in Japan. Er zijn vijf niveau's, N5 t/m N1, waarbij N1 de moeilijkste is. De JLPT kun je over de hele wereld doen. Vanaf dit jaar zelfs ook in Nederland, en hoef je niet meer naar Londen of Berlijn. Hij wordt twee keer per jaar gehouden, in juli en december.

Over twee weken, op zondag 5 juli, ga ik N2 proberen te halen (en dan in december in Nederland de N1). Nu gaat N2 denk ik wel lukken, want ik heb het vorige semester al die grammatica gedaan en hier in Japan al heel veel bijgeleerd (bovendien, met 50% goed slaag je al :p). Echter, voor de zekerheid doe ik mee aan de oefentoets die school aanbiedt om te kijken hoe ver je bent. En dat is morgen. Dus wat doe je op de avond voor zo'n belangrijke toets? Juist, SOGgen! :D


Nou... Eigenlijk heb ik vandaag al grammatica gestudeerd en ga ik na dit verslag verder lezen in mijn Japanse versie van Pride and Prejudice, maar toch. Even wat afleiding moet ook kunnen :)

Om nog even terug te refereren aan het thema van mijn vorige verslag, de rare Japanners, er zijn me weer een aantal dingen opgevallen die ik graag even wilde delen. Daar gaan we!

Onderweg van en naar school fiets ik altijd langs een tankstation bij mijn in de buurt. Het is maar een kleintje, maar toch maken ze altijd een grote indruk. Er staan namelijk altijd zo'n 3 medewerkers klaar om auto's te helpen als ze komen tanken. Als er een auto komt aanrijden komen ze met een sprong (niet letterlijk) in actie hoor! Ze begeleiden de auto naar de juiste plek (met hele luide aanduidingen, zo goed als schreeuwend) en vragen dan wat ze kunnen doen. Tanken doe je namelijk niet zelf, nee, dat doen zij voor je. Ook wassen ze je auto en voeren zo nodig andere acties uit. Na afloop begeleiden ze je weer naar de weg, en blijven dan nog een poosje buigend staan wachten tot je uit het zicht bent (dit laatste deel is vrij normaal in Japanse service gerichte bedrijven).

Het volgende wat mij opvalt als ik naar school fiets is de spoorwegovergang van de Eizan-lijn. Twee spoortjes met één-coupe-wagons die om de paar minuten langsrijden, dus zo goed als iedere ochtend moet ik wel wachten voor de overgang. Echter, als ik terug kom van school wil het nog wel eens zo zijn dat de overgang open is. Als er dan een auto komt aanrijden (en de spoorbomen zijn open) dan rijdt de chauffeur tot bij de overgang en wacht dan eventjes/houdt eventjes in (om te kijken of er *toch* geen trein komt?), om vervolgens over te steken. Dit doet zo goed als iedere auto die ik zie, zelfs als er vijf achter elkaar rijden. Heel bijzonder, en ik weet niet of ik dit handig over overbodig moet vinden. Hoe dan ook, rare jongens die Japanners! ;)

Als laatste wil ik de politie auto''s en ambulances even noemen. Die rijden zo langzaam in Japan! Natuurlijk is het erg als een politie auto of ambulance een ongeluk veroorzaakt, en in Japan wordt dat waarschijnlijk dubbel zo erg gevoeld als in Nederland, maar ze rijden hier toch wel heel erg voorzichtig!

Als een ambulance met zwaailichten en sirene aan op een kruispunt aan komt rijden, en andere auto's aan de kant gaan/blijven wachten, steken ze nog steeds heel voorzichtig over om maar niet tegen een andere auto op te knallen. Misschien is dit mijn Nederlandse instelling, maar een beetje meer haast kan geen kwaad zou ik zo zeggen!

Verder heb ik best vaak een politie auto zien rijden met zwaailichten aan (geen sirene), en die blijft dan netjes stilstaan voor een rood stoplicht. Heel bijzonder (pap en mam vonden dat ook al toen ze hier waren) en ik weet nog steeds niet helemaal waarom dat is. Als ik er aan denk zal ik het op school nog een keer aan één van mijn docenten vragen.

Dat was het weer qua gekke Japanner-feitjes, verder wilde ik jullie nog een amuseren met wat activiteiten die ik de afgelopen tijd gedaan heb.
Iedere week probeer ik 2x naar aikido te gaan, op woensdagavond en zondag aan het eind van de middag. Het Zweedse baseball is een stille dood gestorven na die ene hete zomerdag, wat jammer is, maar aan de andere kant wordt het alleen maar warmer, en ik zou niet willen dat er mensen oververhitten!

Ik organiseer nog steeds iedere twee weken een Japanese/English Language Exchange. Heb daar al veel leuke mensen ontmoet, en zondag ga ik met een meisje van die groep lunchen en dan kijken bij een winkel van een andere gast van die exchange (en daarna naar aikido).

Ik probeer nu iedere week of twee ook met mijn oma te skype-bellen. Dat vind zij leuk, ik leuk, iedereen leuk! Ook Skype ik met Sharon en met mijn ouders. Wat is technologie toch handig af en toe, dat je ook aan de andere kant van de wereld toch elkaars gezicht nog kunt zien, en zo makkelijk met elkaar kunt spreken. Nu alleen nog de kat zover krijgen dat ze mij herkent op het laptopscherm O:-) Ben stiekem wel een beetje ongerust of ze me nog kent strakjes...

Eind april ben ik naar Miyako odori geweest, een jaarlijkse week-lange voorstelling van de geisha (hier geiko genoemd) en maiko (geiko in opleiding) van Kyoto. School betaalde (erg fijn), maar er waren te veel mensen die wilden gaan, dus moesten we loten. Ik werd uitgeloot, jammer! Een dag later kwam een docent naar mij en Bee (zeg: Bie), een klasgenoot van me, toe, en zei: ze hebben meer kaartjes geleverd dan we dachten, dus jullie moeten met steen-papier-schaar beslissen wie er extra naar de maandagvoorstelling kan gaan. Ik verloor. Echter, er bleken ook extra kaartjes voor de woensdagvoorstelling te zijn, dus kon ik uiteindelijk toch gaan!
Nogal veel 'ja je mag'-'nee je mag niet'-'ja je mag toch wel' gedoe, maar het was het waard. Het was een hele mooie voorstelling, en we kregen ook thee geserveerd door geiko. Indrukwekkende ervaring!

Ik heb met wat mensen uit mijn huis een takoyaki (inktvisballetjes) party gehouden thuis, dat was heel leuk! Je gebruikt er een plaat voor die ongeveer net zo werkt als een poffertjespan, alleen dan zijn de holletjes wat dieper. Eerst smeer je er olie in, dan het beslag, dan overal een stukje inktvis, wat ui, en andere ingrediënten. Vervolgens wacht je tot ze wat gestold zijn en dan flip je ze (met een prikker) in een ronddraaiende beweging om zodat de andere kant ook kan uitharden. Herhaal een paar keer, haal ze van de plaat, doe er saus en andere prut op (bijv. bonito vlokken) en eet smakelijk! Toen na twee rondes de inktvis op was maakten we ook kaasballen, en cake ballen. Een zeer geslaagde avond!

Met school hebben we een uitje naar de berg Hiei gemaakt, naar de meerdere tempels daar. In groepjes van 4 mensen uit je eigen klas moest je minimaal 20 punten verzamelen. Je kreeg een A3-vel met foto's en moest dan diezelfde plekken zoeken en er een foto van maken. Moeilijkere foto's waren meer punten waard, maar iedereen zat al snel aan de 20 punten. Heel leuk, en goed voor de saamhorigheid in de klas!

Op 17 mei ben ik weer naar een theeceremonie evenement geweest (net als vorig jaar november). Dezelfde vrouw organiseerde het, en weer mocht ik kimono helpen thee serveren. Heel leuk (ik blijf het zeggen, maar het was echt zo!) en een geweldige ervaring. Veel foto's gemaakt natuurlijk (zie ook facebook!).

Die week erna een docentengesprekje gehad, net als alle andere studenten. Was blij te horen dat ik niet te luidruchtig werd gevonden door mijn mentor dit semester. In de les, als de docent iets vraagt, blijft het vaak minimaal 5 seconden stil. Dan roep ik altijd maar wat, omdat ik hem/haar anders ook zo zielig vind. Er zijn ook wel ander mensen die af en toe wat zeggen, maar uit de 17 mensen in mijn klas dit semester is het merendeel over het algemeen erg stil. Ik was dus bang dat mijn mentor me wat te overstemmend vond, maar niets bleek minder waar. Hij was blij met de input, en vond het inderdaad lastig om helemaal geen respons te krijgen. Gelukkig maar!

Eind mei heb ik thee gedronken en avondeten gegeten met Gijs , een vriend nog uit Leiden die nu bij mijn in de buurt (Osaka) woont (hij woonde bij mij op de gang in de Peli(aanhof) en studeerde ook Japans). Het was al een poos geleden dat ik hem sprak, en dus was er veel om over bij te praten. Onder andere dat hij afgelopen maand getrouwd is met een Japanse! :O Dat was me een verrassing zeg! Heb hem gelijk even uitgehoord over zijn vrouw O:-)
Na het thee drinken zijn we in een izakaya gaan eten met nog een andere Japanoloog uit Leiden, en het was heel gezellig.

Halverwege juni hebben we de midterm toetsen gehad. Die gingen goed!! :D Het laagste cijfer dat ik haalde was een 75 (uit 100), het hoogste een 98 (één antwoord fout >.>), dus ik was in de wolken!!

Die week ben ik ook nog naar Kobe geweest. Gijs werkt bij de Nederlandse ambassade, en een collega van hem (Lucas) ging naar een evenement in Kobe van de Kobe Universiteit, een informatiedag voor studenten die eventueel naar Europa willen komen als uitwisselingsstudent. Ik ging daarheen om Nederland te helpen vertegenwoordigen. Het was niet helemaal duidelijk wat ik precies moest doen (gewoon een beetje kletsen met die mensen en over Nederland/Leiden vertellen), en toen mijn team een presentatie moest geven ben ik maar gewoon netjes in het publiek erbij gaan zitten, om morele steun te geven. Komt het hoofd van de organisatie na ons algemene praatje naar de Lucas toe en zegt op een hele publieke toon, 'wil deze dame uit Nederland hier niet wat vertellen over Leiden?'. Uhm. Ja dus... Uit het niets moest ik opeens in het Japans wat over Nederland/Leiden kletsen, dus moest ik wel even diep adem halen hoor!
Maar uiteindelijk gewoon wat weggekletst over hoe je veel over een land kunt lezen, maar dat de beste kennis toch komt door het zelf te gaan ervaren.
Dus komt allen vooral naar Nederland toe!! :D

Afgelopen woensdag hadden we Cultuurdag met school, en heb ik een rijstschaaltje mogen beschilderen met glazuur. Die worden dan in ovens gebakken en afgeleverd op school, maar van wat ik hoorde kan dat nog best wel eens *na* de zomervakantie worden. En dan ben ik dus al weg. Dus heb ik er 'aan de mensen van mijn school: hartelijk bedankt!' op gezet (in zowel het NL als het JP), en als hij niet afgeleverd wordt vóór ik weer naar Nederland terug ga, geef ik hem als bedank-cadeautje aan school.
Maar heb voor de herinnering wel foto's gemaakt hoor ;)

Hehe, poepoe, nou nou.. Dat was me wel weer een verslag!
Ik ga mezelf weer teruggooien in mijn Japanse versie van Pride and Prejudice, tot de volgende keer!

Super-harde bluetooth-knuffels,

Manon