Huisgenoot weer weg

Hey allemaal,

Zo vliegt de tijd opeens weer :)
Twee weken geleden zat ik me af te vragen of ik niet wat harder op zoek moest gaan naar [Japanse] vrienden, en toen vloog deze week opeens zo voorbij! Tijd voor een samenvatting, wat vinden jullie?

Zoals ik al zei, twee weken geleden was erg rustig - zowel op school als daarbuiten. Naast lessen en huiswerk niet veel bijzonders gedaan, behalve een trip naar Kiyomizudera om wat cultuur op te snuiven. Fotoos staan nog op mijn camera en volgen (wellicht) later via facebook :p Een deel van de tempel stond in de steigers omdat er beetje bij beetje aan gewerkt wordt, maar de hoofdtempel was nog niet aan de beurt, dus dat viel mee. Daarbij hebben ze de kleuren van de zeilen om de steigers mooi donker groen en bruin gelaten, zodat het niet te veel opvalt, en je nog gewoon van de momiji (rood wordende blaadjes in de herfst) kunt genieten.

Lee-san is intussen goed gesetteld en neemt iedere dag dezelfde trein als ik, dus we lopen samen naar het station. Zijn Engels is misschien niet perfect, maar we kunnen ons prima verstaanbaar maken, dus het is gezellig genoeg. Als er een ding is waar ik me bij hem enigszins aan erger is het dat hij regelmatig smakt tijdens het eten - een cultuurverschil wat ik me niet teveel probeer te laten storen, maar wat af en toe toch doordringt. Verder is alles prima, en vertelt hij leuke verhalen over zijn vrouw en kind - hij belt ook vaak met ze en/of zij hem, en zijn zoontje is zoooo schattig! :D

Terug naar mijn verslag: Die zondag (de 9e) nog vroeger opgestaan dan normaal (uggh..) zodat vader, moeder en ik naar een meatfair konden gaan - Lee-san had andere plannen. Dit is een jaarlijks evenement, waar veel inwoners van Kyoto op af komen - Japanners en in rijen staan, a match made in heaven xD Dus ja, daar stonden we dan met zijn drieën, om half 9 op een zondagochtend, in de regen onder een paraplu, te wachten in de rij tot de grote poorten open gingen. Eenmaal binnen kon je uit zo'n 7 a 8 vleesverkopers kiezen, maar diegene die wij kozen, kozen de anderen ook allemaal. De wagyuu steaks waren al bijna uitverkocht toen wij aan de beurt waren, en na ons waren ze helemaal op ;) Wagyuu vlees is beroemd en heel, heel erg lekker. We hebben er die avond van genoten, en er ligt nog meer in de vriezer te wachten op Oud en Nieuw. Kan nu al niet meer wachten!

Toen de drukke week: Op maandag had ik mijn eerste toets op school waar we een cijfer voor krijgen dat meetelt voor ons eindcijfer - een opstel in het Japans. Heb nog geen resultaat terug (komt hopelijk volgende week) maar ik vond het best okay gaan :) 's Middags ben ik met drie vriendinnen (twee Japanse uit Osaka en een Duits meisje in Sanjo wezen lunchen, purikura fotoos maken en nog eventjes karaoke zingen. 's Avonds ging ik met de familie en Lee-san uit eten bij Sushiro, een kaitenzushi restaurant, met sushi die op bordjes langs komt op een lange lopende band door het hele restaurant, en je kunt ook dingen apart bestellen. Nogmaals, heel lekker gegeten!

Dinsdag niet veel bijzonders gedaan - behalve pap en mam (die in Nederland dus, niet de vader en moeder hier in Japan) gefeliciteerd met hun trouwdag. Laat ik het hier nogmaals doen, omdat ik gewoon zo blij voor ze ben :) Gefeliciteeeeeerd! *kus*

Woensdagavond na het avondeten terug naar school gegaan, omdat ik daar afgesproken had een Japanse vriendin - Mari - die mij meenam naar een cafe in de buurt waar ze een maandelijkse salon hadden - een bijeenkomst om gezellig te kletsen en ander mensen te ontmoeten. Erg leuk, en wat mensen van de karaoke toen met Egemen weer ontmoet, en gezellig met ze gepraat.

Donderdagochtend ging Lee-san weg, dus daar ging mijn buddy om mee naar het station te lopen. Afscheid genomen en facebook uitgewisseld, en dat was het weer. Veel succes nog in Kyushu, Lee-san, en tot de volgende keer!
Donderdagmiddag hadden we - net als woensdag, maar dat heb ik sowieso niet - geen middaglessen omdat de universiteit toelatingstoetsdagen had. We moesten dus ook een hoesje met daarin onze studentenkaart dragen om te tonen dat we bij KICL hoorden, en na de ochtendlessen begeleiden de docenten ons per klas naar de uitgang beneden, een beetje een gedoe maar wel grappig om meegemaakt te hebben.

Vrijdag hadden we sportdag met alle 300 studenten van KICL - en daarvoor moesten we in bussen, die een uur lang de bergen in reden naar een grote sporthal. We waren opgedeeld in vier teams (blauw, wit, geel en rood) en ik hoorde bij wit. Sportdag bij KICL betekent niet volleybal, basketbal, hardlopen, atletiek, of andere 'sport'-achtige dingen, maar eerder activiteiten als touwtrekken (met een mega-touw en zo'n 15 deelnemers van ieder team), een lijn vormen met je gehele team gebaseerd op verjaardag, zonder te praten zoveel mogelijk mensen zoeken met dezelfde hobby als jij, en het vormen van kanji-tekens op de grond met zo'n 12 mensen in één team - en alle deelnemers moesten meedoen aan één kanji-teken. Dit laatste spel was het spel waar ik aan meedeed, en het ging redelijk goed! Helaas is ons team helaas als laatste geëindigd, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was een super-ervaring, niet alleen omdat ik zo meer mensen van school heb leren kennen, maar ook omdat bijna iedereen fanatiek - of in ieder geval enthousiast - meedeed, en de teamspirit goed te merken was. Ook als jijzelf niet aan een bepaalde activiteit meedeed kon je nog steeds hard schreeuwen om je team aan te moedigen, en dat werd dan ook uitbundig gedaan. Geniaal!
Ook was er een cosplay-wedstrijd tussen twee studenten, Alexander en Simon, beiden uit Zweden. Alexander ging als James Bond-achtig karakter uit een manga (hoorde de naam van de manga niet goed, maar hij droeg een pak en hoed en had een pistool, dus ik hou het op James Bond) en Simon ging als Zweedse God in een toga met een set witte vleugels.
Toen we uiteindelijk weer terug bij school aankwamen rond half 5 en ik Simon feliciteerde met zijn overwinning, zei hij dat hij ook naar Fushimi Inari moest omdat hij zijn Homestay familie (waar hij vorig jaar bij logeerde) zou helpen met het organiseren van een activiteit bij een cat cafe - zijn Homestay moeder had dat cafe vorig jaar opgericht. Of ik het leuk vond om mee te gaan, aangezien we toch dezelfde kant op moesten. Nou, Manon en katten, jullie raadden vast al wat ik antwoorde: maar natuurlijk!! Eerst nog even die vleugels in een lokaal gedumpt en toen terug naar Fushimi. Het cat cafe was een succes - ook omdat het nog geen 500 meter van het station af is, dus als ik tijd over heb ga ik daar zeker naar terug! En bij die activiteit (tussen 5 en 6, zodat ik ook weer op tijd terug naar huis kon voor het eten) zag ik twee Japanners (Yuu en Rui) weer terug die ik afgelopen woensdag had gezien, en ook al van de karaoke eerst kende. Die ga ik hopelijk nog vaker zien, aangezien Rui ook al aangaf de ze graag weer karaoke wilde doen, en ook Yuu leek daar niet onwelwillen tegenover te staan. De vorige keer organiseerde Simon dat. Eens kijken of we hem binnenkort weer zover kunnen krijgen... ^_^

Momenteel is het zaterdagmiddag, en ben ik net weer terug van school. Jaja, na de sportdag gister stond ik ook vandaag weer fris en fruitig op om 7u 's ochtends (ik geloof dat je me zo bijna zou gaan verwarren met een ochtendpersoon! Maar geen zorgen, niet iedere ochtend is even fris en fruitig. Zeker niet al ik die avond daarvoor bijna een boek uit had voor ik naar bed toe ging... ;) ) en zo ging ik weer naar school. Ditmaal omdat ik meedeed aan een JLPT N2-oefentoets. Het luisteren ging best okay - ik geloof dat ik daar maar 3 missers heb uit zo'n 30 vragen. De rest aan de andere kant... Laten we het daar maar niet over hebben ;) Ik doe in december niet mee aan de JLPT (pas volgend jaar juli, en dan is de vraag maar of ik N1, waar ik op hoop, wel ga halen, of dat ik me beter op N2 kan focussen), dus het is alleen maar een inschatting van mijn niveau, maar het was een goede oefening. Ook vond ik het fijn om te weten hoe zo'n toets zou gaan - al zal de echte toets waarschijnlijk niet bij mij op school plaats vinden :) Maar toch, leuk om gedaan te hebben. Daarbij moeten we de opgaven houden, en kregen we een boekje met de antwoorden, een transcriptie van de tekststukken en een cd met de luisteropgaven mee naar huis, en krijgen we volgende week ergens te horen hoe we het gedaan hebben. Ben benieuwd!

Morgen ga ik met vader en moeder naar een evenement ergens 2,5 uur rijden van huis weg, niet helemaal zeker wat precies maar we vertrekken hier om 7 uur 's ochtends, dus maar niet te laat naar bed vandaag want morgen ontbijt om 06:40 xD Daarna droppen ze mij bij het station omdat ik van plan ben naar het gitaaroptreden van iemand van school te gaan, in hetzelfde cafe als woensdag - Torsten, weer een Zweed. Je struikelt er hier over, mede omdat zij vrijwel gratis naar het buitenland kunnen voor hun studie vanuit Zweden. Jaloers!! ;)

Juist. Dat waren mijn avonturen van de afgelopen weken weer, dus spreek jullie later!

Knuffels,

Manon

P.s. Als er dingen zijn die jullie specifiek willen weten en die ik niet in mijn verslagen noem, plaats het dan in een reactie en ik kom er in mijn volgende verslag op terug! :)